Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

βάθος

Άμμος ανάμεσα στα δάχτυλά μου, και θαλασσινός αέρας στα αφτιά μου.

Έτσι περίπου αρχίζει κάθε όνειρο. Κάθε ονειροπόληση.
Η ήρεμη φύση της θάλασσας, τα κύματα που σπάζουν αργά πάνω στα βράχια.
Είναι σαν η θάλασσα να είναι τόσο δυνατή, αλλά όταν συναντάει και χτυπάει τα βράχια τη βλέπεις όπως πραγματικά είναι -νερό.
Δεν είναι το αλάτι μέσα του που κάνει το κάνει να διαφέρει.
Είναι το βάθος, ή μάλλον, τι κρύβεται μέσα του.
Αλλά ο λόγος που η θάλασσα είναι τόσο μυστήρια, συχνά θαυμαστή για τον άνθρωπο, δεν είναι επειδή ξέρουμε τι είναι μέσα της.
Αλλά ακριβώς το αντίθετο.
Δεν ξέρουμε τι κρύβει υπάρχει μέσα. Η αλήθει είναι, δε θέλουμε.
Γιατί είναι το μυστήριο που κάνει τη θάλασσα αυτό που είναι.
Η πεποίθηση ότι, υπάρχει κάτι παραπάνω από ψάρια.

-

Ο άνθρωπος μοιάζει με τη θάλασσα.

Τον έχεις δει, τον έχεις γνωρίσει. Αλλά δεν ξέρεις τι υπάρχει μέσα του.
What lies underneath.
Ξέρεις ότι είναι κάτι παραπάνω από αίμα και οστά.
Όπως με τη θάλασσα, δεν εμβαθύνεις.
Μπορεί να πλατσουρίσεις στα ρηχά, μπορεί να κολυμπήσεις λίγο πιο βαθιά.
Αλλά δεν ξανοίγεσαι στο πέλαγος.
Δεν ξέρεις τι υπάρχει εκεί, και ό,τι δεν ξέρεις, σε φοβίζει.
Καλύτερα η άγνοια και ο φόβος, το δέος, παρά η διαπίστωση, νομίζεις.
Ίσως καλή, ίσως κακή, αλλά φοβάσαι.
Έτσι, μένεις στα ρηχά. Ignorance is Bliss.
Καλύτερα από το να πνιγείς (;).

Κάποιοι, θα παραμείνουν στα ρηχά.
Κάποιοι, θα κολυμπήσουν λίγο πιο βαθιά.
Και κάποιοι, θα αποφασίσουν ότι είναι καλύτερο να πνιγούν, τη στιγμή που άλλοι δεν έχουν καν βραχεί.

Μπορείς να είσαι όποιος θες.
Η επιλογή είναι δική σου.

(Αλλά,
αν αποφασίσεις να πνιγείς,
καλύτερα να είναι για/σε κάποιον
που το αξίζει.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου