και αυτό το κάτι είναι...

*drumroll*

Ένα ευχαριστώ.

Ευχαριστώ :)
ΧΑΔΟ.

Ευχαριστώ που μου έδωσες έμπνευση να συνεχίσω να γράφω μακαλίες.

Το είχα "χάσει", και με βοήθησες να το "βρω".
(Όχι το μυαλό, βέβαια. Τον οίστρο.)

Να ξέρεις, ένα κομμάτι από ό,τι γράφω θα είναι αφιερωμένο σε σένα.
Γιατί με έκανες να ξε-κολλήσω από τη ρουτίνα και να ξανα-κολλήσω (πιο πολύ, πιο καλά) σε κάτι που είχα ξεχάσει.

Ευχαριστωωωωωωώ (επί 4 σειρές).

Milujem t΄a, Lucinka.
:)

(May 2010)