ελπίδα

Μπορεί να υπάρξει ομορφότερη λέξη;
Ούτε αγάπη, ούτε υγεία. Ελπίδα.

Αν ελπίζεις, είσαι δυνατός.
Όχι να εύχεσαι. Να ΕΛΠΙΖΕΙΣ.
Και όχι να ελπίζεις ενώ βρίσκεσαι στην ευκολότερη κατάσταση. Όχι.
Για μένα, η ελπίδα αποκτά νόημα όταν βγαίνει με δυσκολία.
Δύναμη, θάρρος, κουράγιο.
Να ελπίζεις αφού έχεις φάει στη μάπα όλα τα σκατά της ζωής.
Για μένα, αυτό είναι δύναμη.

Και η ελπίδα (ή, μάλλον, τα θετικά της αποτελέσματα), έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις.
Έρχεται μεταμφιεσμένη, σε μορφές που δε φαντάζεσαι.
It's part of the game, really.
Κι αν δεν το καταλάβεις με την πρώτη, πάντα θα το δεις στο τέλος. Δε θα το χάσεις.

Δεν είναι αστείο;

Άρα, μην τα παρατάς.
Έλπιζε. Έλπιζε ουσιαστικά.
Μην μπερδέψεις την ελπίδα με την πίστη σε κάποιο "θεό".
There's no such thing.
Η ελπίδα έρχεται από σένα. Από τη θέληση (ανάγκη;) σου να ελπίσεις (και όχι, κατ' ανάγκη, να πιστέψεις) σε κάτι καλύτερο. Πως κάτι καλύτερο θα έρθει. Κι εσύ θα προσπαθήσεις γι' αυτό. Για να έρθει πιο γρήγορα, ή πιο εύκολα.
Η πίστη δημιουργείται μέσα από την ανάγκη να πιστέψεις σε κάτι που θα σου δώσει ελπίδα.
Όχι. Δε χρειάζεται να πιστέψεις.
Είτε το κάνεις είτε όχι, τα πράγματα θα εξελιχθούν με έναν τρόπο.
Η πίστη σε κάτι ανώτερο, "θεΐκό", δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.

Απλά, έλπιζε.
Ο ελπίζων δεν είναι απελπισμένος. Δεν είναι απηυδισμένος.
Είναι απλά ρεαλιστής.
Γιατί, στην πραγματικότητα, πάντα υπάρχει κάτι καλύτερο. Και αυτό το καλύτερο μπορεί πάντα να συμβεί.
Σε σένα, γιατί όχι;