decisions, decisions...

Νιώθει τόσο μπουχτισμένη. Μπουχτισμένη και άρρωστη. Τα έχει βαρεθεί όλα.

Βγαίνει στο μπαλκόνι. Μένει ακινητη. Ο αέρας φυσάει τα μαλλιά στο πρόσωπό της -παραμένει ακίνητη.

Το φεγγάρι είναι στον ουρανό. Μόνο τα φώτα του δρόμου σπάνε τόπους τόπους το σκοτάδι.

Κάθεται κάτω. Θα μπορούσε να περιμένει εκεί για πάντα.
Αρχίζει να κρυώνει, αλλά δεν το νιώθει. Το μυαλό της είναι αλλού.

Και πετάει, πετάει μακριά...

Όλοι έχουνε φύγει.
Τίποτα δεν την κρατάει πίσω πια.

Πρόσωπα από το παρελθόν την περιτριγυρίζουν. Σκέφτεται πώς έχουνε αλλάξει τα πράγματα.
Ήταν αποφασισμένη να μην το κάνει, τώρα δεν μπορεί πλέον να το ελέγξει.

Μπορεί να συνεχίσει να το κάνει;
Είναι αληθινό;
Θα μπορέσει ποτέ να είναι;

Αναρωτιέται.
Απαντήσεις πουθενά, παρά μόνο βαθιά μέσα της.
Δεν τολμάει να τις ψάξει.
Παραμένει στην άγνοιά της.

Ο άνεμος δεν είναι αρκετά δυνατός για να πάρει τις σκέψεις της μακριά.

Πρέπει να αποφασίσει.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ.

Μπορεί να αποφασίσει;

(August 2009)